Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Ιωάννης ο βίαιος ( 1973 )




Ελλάδα 1973 α/ μ 180΄Σκηνοθεσία - Σενάριο: Τώνια Μαρκετάκη Φωτογραφία: Γιώργος Αρβανίτης, Γιώργος Πανουσόπουλος Μοντάζ: Γιώργος Κόρρας Ηθοποιοί: Μανώλης Λογιάδης, Βαγγέλης Καζάν, Μηνάς Χατζησάββας, Μαίρη Μεταξά, Νικήτας Τσακίρογλου, Λήδα Πρωτοψάλτη, Μαλαίνα Ανουσάκη, Κώστας Αρζόγλου, Γιώργος Παρτσαλάκης, Ζωζώ Ζάρπα Ο Ιωάννης ο βίαιος είναι μια ταινία για τον νόμο και την θεατρικότητα του νόμου. Μια κοπέλα βρίσκεται δολοφονημένη. Η αναπαράσταση της σκηνής γίνεται με αλλεπάλληλα φλας μπακ, με αλλεπάλληλες μαρτυρίες αυτοπτών. Μέσα από τον ημερήσιο τύπο δεν πληροφορούμαστε τόσο για τις συνθήκες της δολοφονίας, όσο για το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής - της Ελλάδας της δεκαετίας του ’60 - τα ήθη που κυριαρχούν και εκείνα που αρχίζουν να δημιουργούνται


Στο περιθώριο αυτής της κοινωνίας, ο Γιάννης Ζάχος ζει στο δικό του φανταστικό και ποιητικό κόσμο. Είναι άτομο ψυχολογικά βεβαρημένο, του οποίου όμως η διάνοια είναι πάνω από τα συνηθισμένα επίπεδα. Ζει τις ερωτικές του φαντασιώσεις μέσα στο όνειρο της καθαρτικής βίας, ονειρεύεται να σκοτώσει μια γυναίκα για να επιβεβαιώσει τον ανδρισμό του και τα όνειρα εξουσίας και δύναμης

Ο Γιάννης ομολογεί πως αυτός έχει διαπράξει το έγκλημα και ξεκινάει η παράσταση του ενώπιον της δικαιοσύνης। Αναπαριστά ότι έχει διαβάσει στις εφημερίδες και η σχιζοφρένεια τέμνει το κοινωνικό και το ψυχολογικό πεδίο όταν ο Γιάννης γοητεύει το κοινό, τους δημοσιογράφους, τους ψυχιάτρους και τους δικαστές, «γιατί το περιθωριακό, απομονωμένο και αδικημένο από τη φύση του άτομο συμβαίνει να είναι προικισμένο όχι μόνο με ευφυΐα, αλλά και με γοητεία και χάρη, ενώ το ανιδιοτελές του κίνητρο η ομολογία για μια μάταιη πράξη βίας, προς χάριν μιας εκτόνωσης μιας παγιδευμένης ψυχής, συναρπάζει κυριολεκτικά τη νεολαία της εποχής, που βλέπει στο πρόσωπο του Γιάννη έναν γνήσιο εκφραστή των βαθύτερων αναγκών της» Το θέατρο του νόμου αντιμετωπίζεται κλινικά από την Μαρκετάκη, ενώ εισάγει με δεξιοτεχνία την τρέλα στο κοινωνικό πεδίο


Η Τώνια Μαρκετάκη γεννήθηκε το 1942 Σπούδαζει κινηματογράφο στην IDHEC στο Παρίσι και ξεκινά την ένταξη της στον ελληνικό χώρο ως κριτικός κινηματογράφου από το 1963 ως το 1967 για τα έντυπα Δημοκρατική Αλλαγή, Το Βήμα, Ταχυδρόμος। Το 1967 παρουσιάζει την πρώτη μικρού μήκους ταινία της Ο Γιάννης και ο Δρόμος. Την ίδια χρονιά φυλακίζεται και εξορίζεται. Εργάζεται στην Αγγλία, ως βοηθός μοντέρ, και στο Αλγέρι, ως σκηνοθέτης εκπαιδευτικών ταινιών για αγράμματους αγρότες. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Ιωάννης ο Βίαιος ( 1973 ) βραβεύεται στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και κέρδιζει την εκτίμηση των κριτικών στο Φόρουμ του Φεστιβάλ του Βερολίνου. Ακολουθούν, η τηλεοπτική σειρά Λεμονοδάσος ( 1978 ) και οι επίσης πολυβραβευμένες ταινίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό Η Τιμή της Αγάπης και Κρυστάλλινες Νύχτες. Σκηνοθέτει θεατρικά έργα. Εργάζεται σαν Βοηθός Γενικού Διευθυντή στην Κρατική Τηλεόραση και κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές. Μεταφράζει και γράφει ποιήματα και πεζά. Αν και χάθηκε πρόωρα, μόλις στα 52 της, θεωρείται από τις σημαντικότερες γυναίκες σκηνοθέτες του νέου ελληνικού κινηματογράφου

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

1967 Ο Γιάννης και ο Δρόμος/

1973 Ιωάννης ο Βίαιος/

1978 Λεμονοδάσος ( τηλεοπτική σειρά )/

1983 Η τιμή της Αγάπης/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου